Vergi avukatı ve mersin vergi hukuku avukatı vergi hukukundan doğan uyuşmazlıkları inceler, hukuka aykırı bir durumun olması durumunda gerekli itirazları yapar ve davaları açar. Vergi avukatları, mükelleflerin vergisel risklerini en aza indirmelerine ve vergisel haklarından tam olarak yararlanmalarına yardımcı olmaktadır. Bu nedenle, özellikle işletmeler ve kurumsal mükellefler için önemli bir hizmet vermektedir.

Vergi borçlarına vergi hukuku konusunda uzmanlaşmış mersin vergi hukuku avukatı bakar. Vergi hukuku, karmaşık ve sürekli değişen bir alandır. Bu nedenle, vergi avukatlarının bu alandaki gelişmeleri yakından takip etmesi ve güncel bilgilere sahip olması gerekmektedir.

Vergi borcu, devletin kamu hizmetlerini finanse etmek amacıyla mükelleflerden tahsil ettiği miktardır. Ödenmeyen vergi borçları, zaman aşımı, yargı kararı veya vergi kanunlarında belirtilen diğer sebeplerle silinebilir. Zaman aşımına uğramış vergi borcu, vergi alacağının geçerliliğini yitirmesi anlamına gelir.
Vergi alacağı, doğduğu takvim yılını takip eden 5 yıl içinde tarh edilip mükellefe tebliğ edilmediği takdirde zaman aşımına uğrar. Bu durum, vergi alacağının yasal olarak geçerliliğini kaybettiği anlamına gelir. Dolayısıyla, vergi borcu olan mükellefler, vergi alacaklarının tarh ve tebliğ sürelerine dikkat etmelidirler. Vergi borçları zaman içinde zaman aşımına uğrayabilir ve bu durumda mükellefler, belirli bir vergi borcunu ödemekle yükümlü olmayabilirler. Ancak, vergi kanunları ve mevzuatlarındaki değişikliklere dikkat etmek ve vergi borçlarını düzenli olarak kontrol etmek önemlidir.

6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun’un 62. maddesi çerçevesinde, vadesi geçmiş amme alacakları için borçluya veya üçüncü şahıslara haciz uygulanabilir. Bu kapsamda amme alacağı, vergi, resim, harç, gecikme zammı, faiz ve diğer amme alacaklarını içerir.
Haczedilebilecek varlıklar şu şekildedir:
-Borçlunun sahip olduğu mallar.
-Borçlunun alacak ve hakları.
-Borçlunun üçüncü şahıslardaki mal varlıkları.
Bu hükümler, alacak tahsil sürecinde devletin amme alacaklarını koruma ve tahsil etme amacını güder. Haciz, borçlunun sahip olduğu veya üçüncü şahıslarda bulunan mal varlığına el koyma işlemidir ve bu sayede amme alacaklarının tahsilatı sağlanır.
 

Zaman aşımına uğramış vergi borcuyla ilgili süreçler, ilk olarak borcun zaman aşımına uğradığının tespit edilmesiyle başlar. Bu noktada mükellef, vergi dairesine başvuruda bulunabilir veya vergi mahkemesine dava açabilir. Ardından, zaman aşımına uğramış vergi borcunun silinmesi için ilgili vergi dairesine başvurulmalıdır. Vergi dairesi, başvurunun ardından detaylı bir inceleme yaparak vergi borcunun silinip silinmeyeceğine karar verir. Silinme durumunda, borçlu açısından herhangi bir hukuki yükümlülük ortaya çıkmaz. Ancak, borç silinmezse, vergi dairesi tarafından tahsilat süreçleri devam edebilir. Özetle, zaman aşımına uğramış vergi borcu, mükellefin başvurusu ve vergi dairesi incelemesi sonucunda belirlenen bir süreç dahilinde silinebilir, bu durumda borçlu için ödeme zorunluluğu ortadan kalkar.

Vergi borcu ödemeleriyle ilgili olarak, maaşa konulan haciz miktarı belirli yasal düzenlemelere tabidir. 4857 sayılı İş Kanunu’nun 35. maddesi, işçilerin aylık ücretlerinin dörtte birinden fazlasının haczedilemeyeceğini belirtir. Ancak, 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun’un 83. maddesi, vergi borcu nedeniyle işçinin maaşından kesinti yapılabilmesine izin verir, ancak bu kesintinin işçinin maaşının dörtte birinden az olmamasını şart koşar.
Bu bağlamda, vergi borcu için maaşa konulan haciz miktarı, işçinin maaşına göre değişiklik gösterebilir. Örneğin, işçinin aylık maaşı 5.000 TL ise, vergi borcu için maaşına en fazla 1.250 TL haciz konulabilir. Bu süreçte, uygulanan haciz miktarı, işçinin geçimini zorlaştırmayacak şekilde hakkaniyetle belirlenmelidir. Bu düzenlemeler, hem işçi haklarını koruma amacını taşır hem de vergi tahsilatını düzenler.

Vergi borcu, devletin kamu hizmetlerini finanse etmek amacıyla mükelleflerden tahsil ettiği bir borçtur ve hukuki bir yükümlülüktür. Vergi borcunu ödememek, genel olarak suç teşkil etmez ve hapse girmeye neden olmaz. Ancak, vergi borcunu ödememe durumunda tazyik hapsi gibi cezai yaptırımlarla karşılaşılabilir.
Tazyik hapsi, mükellefin vergi borcunu ödememesi veya mal beyanında bulunmaması durumunda uygulanan bir yaptırımdır. Ödeme emri tebliğ edildikten sonra 15 gün içinde ödeme yapılmaz ve mal beyanında bulunulmazsa, mükellef, mal beyanında bulununcaya kadar en fazla 3 ay süreyle tazyik hapsine çarptırılabilir.
Bunun dışında, vergi borcunu ödememenin hapse girmeye neden olabileceği durumlar arasında vergi kaçakçılığı suçu yer alır. Vergi kaçakçılığı, vergi ödemekten kaçınmak veya eksik ödemeyi sağlamak amacıyla vergi kanunlarına aykırı davranışlarda bulunmayı içerir. Vergi kaçakçılığı suçunu işleyenler, Türk Ceza Kanunu’nun 359. maddesine göre 1 ila 5 yıl arasında hapis cezasına çarptırılabilirler. Ayrıca, defter, kayıt ve belgeleri tahrif etmek, yok etmek veya gizlemek gibi eylemler de vergi kaçakçılığına iştirak olarak değerlendirilebilir ve aynı şekilde cezai yaptırımlara tabi tutulabilirler.
Ancak, vergi konularında hukuki durumlar karmaşık olabilir ve genel durumdan farklılık gösterebilir. Bu nedenle, vergi borcu olan bireylerin, konusunda uzman bir avukata danışarak hukuki yardım almaları önemlidir.
 

Vergi Mahkemeleri, 2576 sayılı Bölge İdare Mahkemeleri, İdare Mahkemeleri ve Vergi Mahkemelerinin Kuruluşu ve Görevleri Hakkında Kanun uyarınca kurulmuş, idari yargı alanında özel görevli mahkemelerdir.
Vergi Mahkemeleri, tarh ve tahakkuk aşamasına gelmiş vergi, resim, harç ve benzeri malî yükümlerle ilgili vergi uyuşmazlıklarında görevli ve yetkilidir.
Vergi uyuşmazlıklarında yetkili mahkeme, dava konusu kamu alacağını tarh ve tahakkuk ettiren, zam ve cezaları kesen dairenin bulunduğu yerdeki vergi mahkemesidir.
Örneğin, Mersin Vergi Dairesi tarafından tarh edilen bir vergi için açılacak dava, Mersin Vergi Mahkemesinde görülür.
Vergi Mahkemeleri, idari yargının ilk derece mahkemeleridir. Vergi Mahkemelerinin kararları, Bölge İdare Mahkemelerinde istinaf yolu ile incelenebilir.

Vergi mahkemelerinde yasal dava açma süresi, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 7. maddesinde kanunlaştırılmıştır. İlgili maddeye göre, dava açma süresi, özel kanunlarında ayrı süre gösterilmeyen hallerde vergi mahkemelerinde 30 gündür. Süre hak düşürücü süre olup sürenin kaçırılması halinde dava açma olanağı kalmamaktadır.

Vergi mahkemesinde dava açma süresi, vergi ihbarnamesinin tebliği anıyla başlamaktadır. Vergi ihbarnamesi, vergi mükellefinin vergi borcunun tahakkuk ettiğini bildiren resmi bir belgedir. İhbarnamenin mükellefe tebliği, vergi dairesinin yazılı bir bildirimiyle gerçekleşir ve bu bildirim, mükellefe elden teslim veya posta yoluyla iletilerek gerçekleşebilir.
Vergi ihbarnamesinin, mükellef tarafından imzalı bir şekilde alınması veya PTT kayıtlarında tebliğ tarihinin belirlenmesi, vergi mahkemesinde dava açma süresinin başladığı kabul edilir. Yani, mükellefin ihbarnameyi elden alması durumunda imza karşılığında alınan tarih, ya da posta yoluyla tebliğ durumunda PTT kayıtlarındaki tebliğ tarihi, vergi mahkemesinde dava süresinin başlangıcı olarak değerlendirilir.
Bu süreç, vergi mükellefinin yasal haklarını koruması adına önem taşır ve vergi ihbarnamesine karşı dava açma hakkını kullanabilmek için belirlenen süre içinde başvuruda bulunulması gerekmektedir.

Vergi mahkemelerinde, davaların büyük çoğunluğu dosya üzerinden incelenerek karara bağlanır. Ancak, bazı durumlarda, davaların daha iyi anlaşılması ve tarafların iddia ve savunmalarının daha iyi değerlendirilebilmesi için duruşma yapılmasına karar verilebilir.
Duruşma, tarafların ve varsa vekillerinin, mahkeme heyetinin huzurunda, iddia ve savunmalarını sözlü olarak ifade ettiği bir yargılama aşamasıdır. Duruşma, tarafların haklarının korunması ve davanın adil bir şekilde sonuçlandırılması açısından önemli bir unsurdur.
Vergi mahkemelerinde duruşma yapılmasının bazı şartları vardır. Bu şartlar, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 17. maddesinde düzenlenmiştir. Bu şarta göre duruşma yapılabilmesi için taraflardan birinin talepte bulunması gerekmektedir.